انواع چرم ها

گیاهی :

با استفاده از تانن (از ریشه tanning به معنای دباغی) و سایر عناصری که در پوست تنه و میوه برخی درختان (مانند مازو) یافت می‌شوند تهیه می‌شود.

این نوع چرم که نوعی چرم مصنوعی هولوگرامی است انعطاف‌پذیر بوده و رنگ آن قهوه‌ای‌ست که میزان رنگش به ترکیب شیمیایی و رنگ پوست بازمی‌گردد.

چرم گیاهی در آب پایدار نیست؛ بی‌رنگ می‌شود و اگر پس از خیس شدن خشکش کنید چروک گشته و از انعطاف‌پذیری و نرمی‌اش کاسته خواهد شد. در آب گرم شدت چروک شدنش بیش‌تر است و تقریباً شبیه ژلاتین می‌شود.

علاوه بر اینکه سفت شده و احتمالاً شکننده هم می‌گردد. چرم جوشانده نمونه‌ای است از چرمی که با قرار گرفتن در آب داغ، شناور شده و سفت می‌شود.

این اتفاق در موم جوشانده و مواد شبیه هم رخ می‌دهد. در تاریخ گهگاه پس از عمل سفت کردنش از آن در زره‌ها و هم‌چنین در اتصال کتاب‌ها هم استفاده می‌شده‌است. این نوع چرم تنها نوع چرم دور فرش است که در حکاکی و قالب‌گیری چرم می‌تواند مناسب باشد.

کرومی :

که در ۱۸۵۸ اختراع شد، با کرومیوم سولفات و دیگر نمک‌های کرومیوم دباغی می‌شود.

آلدهیدی :

با استفاده از ترکیبات گلوتارآلدهید یا اکسازولیدین دباغی می‌شود.

ترکیبی:

ترکیبی به کمک بسپارهای آروماتیک مثل گونه‌هایی از نوولاک و نرادول ساخته و دباغی می‌شود

آلومی:

که با نمک آلومینیوم در ترکیب با چسبنده‌های گوناگون و منابع پروتئینی مانند فلوئور زرده تخم مرغ و غیره دباغی می‌شود.

پوسته خام :

پوسته خام با ایجاد تراش‌های نازک روی پوست شناور ساختنش در آهک و کشیدنش در موقعی که خشک شده‌است درست می‌شود.